ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ
ΚΟΣΜΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
(Γ' Γυμνασίου)
ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ
ΠΑΣΣΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
(Γ' Γυμνασίου)
ΤΣΟΥΛΟΥΦΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
(Γ' Γυμνασίου)
ΔΑΝΔΗ ΕΡΜΙΟΝΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
(Β' Γυμνασίου)
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ ΝΤΑΓΚΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
(για την 28η Οκτωβρίου λόγω ισοβαθμίας)
(Β' Γυμνασίου)
ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΘΕΟΔΩΤΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
(για την 11η Νοεμβρίου λόγω ισοβαθμίας)
(Β' Γυμνασίου)
ΤΟΥΦΑ ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
(για των Τριών Ιεραρχών λόγω ισοβαθμίας)
(Β' Γυμνασίου)
ΤΑΣΙΤΣΙΩΜΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
(για την 25η Μαρτίου λόγω ισοβαθμίας)
(Β' Γυμνασίου)
ΣΑΛΒΑΡΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
(Α' Γυμνασίου)
ΑΪΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
(Α' Γυμνασίου - Αναπληρωματικός)
Αλλά και τι να πει κανείς;
Να μιλήσει για την ιστορία της 28ης Οκτωβρίου;
Να αραδιάσει ονόματα, χρονολογίες, να αναφέρει βουνά και πολιτείες ή να ζητήσει τη βοήθεια των αριθμών;
Τόσοι εμείς, τόσοι οι εχθροί, τόσα τα δικά μας τουφέκια, τόσα τα δικά τους, τα τανκς, τα κανόνια, τα βομβαρδιστικά.
Μα το 40 δεν είναι μονάχα αριθμοί!
Ίσα ίσα!
Αν κάτι εξευτελίστηκε, καταφρονέθηκε και περιγελάστηκε πιο πολύ είναι οι αριθμοί και η λογική τους.
Δεν ήταν οι αριθμοί που ξεσήκωσαν το λαό μας, που σύντριψαν τη φωτιά και το ατσάλι…
Κάτι άλλο πρέπει να ήταν.
Ήταν αυτό που λέμε ψυχή.
Εκείνες τις μέρες του 40, ολόκληρη η Ευρώπη κείτονταν στον τάφο.
Έθνη πανένδοξα με πλούτη κι εκατομμύρια μαχητές συντρίφτηκαν μέσα σε λίγες μέρες.
Μέσα σε 2 βδομάδες κουφάρι άψυχο η Πολωνία κι ευθύς το Βέλγιο και η Ολλανδία.
Οι Γάλλοι, οι περήφανοι νικητές του Πρώτου παγκόσμιου πολέμου, διαλυμένοι κι εξευτελισμένοι, σέρνονταν κάτω από τη μπότα του κατακτητή.
Η μεγάλη Ευρώπη, η ένδοξη, η ως τότε αήττητη, νικημένη και καταπτοημένη…
Και μόνη η Ελλάδα, αντιστέκεται!
Αρνείται την παράδοση και την υποταγή!
Επιλέγει να πεθάνει όρθια, παρά να ζει γονατιστή!
Εκεί, στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας, συναντήθηκε για άλλη μια φορά ο Ελληνισμός με το ιστορικό του χρέος.
Οι μαχητές του 40 χόρεψαν χορό στους ρυθμούς της ιστορίας. Άκουσαν από πολύ μακριά, από το βάθος της ιστορίας των Ελλήνων, το τραγούδι των πολεμιστών του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αφουγκράστηκαν το Θεμιστοκλή και το Δημοσθένη, μαγεύτηκαν από τη φωνή του Ρήγα, ενθουσιάστηκαν από την πρόσκληση του Κολοκοτρώνη, προβληματίστηκαν από τη σκέψη του Μακρυγιάννη….
Εκεί, στα βουνά της Ηπείρου, οι Έλληνες έκλεισαν άλλο ένα αιματηρό ραντεβού με την ιστορία τους, με το ιστορικό τους πεπρωμένο, που τους καλεί σε δύσκολες στιγμές να υπερβαίνουν τις εθνικές τους δυνατότητες.
Να ξεπερνούν τα όριά τους.
Να πηγαίνουν κόντρα στους καιρούς.
Να θυσιάζονται σε μια θυσία διαρκή, εκτελώντας ένα ανομολόγητο χρέος προς την ανθρωπότητα.
Τρέλα, θα έλεγε κάποιος, σταθμίζοντας τα πράγματα με τα τότε, αλλά και τα σημερινά ψυχρά τεχνοκρατικά κριτήρια.
Και δεν ήταν η πρώτη….
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς», υπενθυμίζει ο Μακρυγιάννης… Είναι αυτή η αγία τρέλα των Ελλήνων, που εκφράζεται άλλοτε με το «Μολών Λαβέ», άλλοτε με το «Το την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστί, ούτε άλλου των κατοικούντων εν αυτή», άλλοτε με το «ΟΧΙ»!
Είναι η Ελληνική τρέλα, που καταργεί τους αριθμούς, αδιαφορεί για την ισχύ, περιφρονεί τα στατιστικά δεδομένα, αρνείται τις επιταγές της λογικής, είναι η τρέλα, που ανέδειξε τους Έλληνες ως Δαβίδ των Εθνών.
Και δεν είναι αυτό εθνικισμός ή υπολανθάνων ρατσισμός!
Είναι μια υπερφυσική αλλά ζώσα πραγματικότητα, που τη βιώνει ο Έλληνας, στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, στα τείχη της Βασιλεύουσας, στα χιονισμένα διάσελα της Πίνδου.
Την αναλύει ξεκάθαρα ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης:
« Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από την γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να βαδίζει, με την καλύπτρα της ριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος στρατηγός».
Η Τηνιακή Παναγιά, η υπογραφή του Θεού για την ελευθερία της Ελλάδος, η μόνη εγγύηση για την ελευθερία της Ελλάδος.
Η έκρηξη του 1821 σηματοδοτείται από την Εύρεση της Αγίας Εικόνας του Ευαγγελισμού Της, την οποία το αγωνιζόμενο Έθνος μεταφράζει αβίαστα ως ορατό σημάδι της θεϊκής ευνοίας και της θεομητορικής προστασίας.
Το έπος του 1940 δεν ερμηνεύεται, παρά μόνο μέσα από τη βεβήλωση της Κοιμήσεώς Της…
Η δόλια, άνανδρη και βλάσφημη επίθεση στο λιμάνι του γιορτο-φορεμένου νησιού, χτύπησε κάθε Ορθόδοξη Ελληνική ψυχή στο ευαίσθητο σημείο της: πρόσβαλε τη Μάνα του, βλασφήμησε το Όνομά Της, ασέβησε στη μνήμη Της.
Γι’ αυτό και το χαμόγελο στα χείλη, η φλόγα στην καρδιά, τα φτερά στα πόδια των Ελλήνων! Πολεμούσαν ασυγκράτητοι, ακούραστοι, μέσα στο χιόνι γιατί πολεμούσαν πρώτα και κύρια για τη Μάνα τους, την Παναγία.
Γι΄αυτό και αφειδώλευτα πρόσφεραν τη ζωή τους, σε μια εκδήλωση μοναδικής και ανεπανάληπτης ομοψυχίας.
Αγαπητά μου παιδιά,
Μέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πώς να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια;
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει μια συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί;
Πώς να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων;
Αλλά, σήμερα, δεν απευθύνομαι σε κανέναν άλλο, αλλά κυρίως σε εσάς, τα σύγχρονα Ελληνόπουλα, που η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της.
Μπορεί, σήμερα το "ΟΧΙ" ν' ακούγεται εξασθενημένο και ο τυπικός εορτασμός της επετείου κάθε χρόνο να κουράζει.
Μπορεί όλοι οι λόγοι που εκφωνούνται ν' ακούγονται, τετριμμένοι!
Το μήνυμα, όμως, της 28ης Οκτωβρίου παραμένει πάντοτε διδακτικό, διαχρονικό και επίκαιρο και μας καλεί να το εγκολπωθούμε:
δε δικαιούμαστε να λησμονούμε αυτούς που, με τη θυσία τους, μας έδειξαν ότι η ζωή, έχει νόημα και αξία μόνο όταν τη ζούμε με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Οφείλουμε να συντηρούμε την ιστορική μας μνήμη, αντιστεκόμενοι στη φθορά του χρόνου και τις "Σειρήνες" της μεταμοντέρνας νεοταξικής εποχής μας.
Οφείλουμε να μελετούμε και να γνωρίζουμε την ιστορία μας, ώστε να τεκμηριώνουμε τις απαντήσεις μας σε όσους την αμφισβητούν ή την παραποιούν.
Οφείλουμε, όχι μόνο με λόγια αλλά κυρίως με πράξεις, να διαφυλάττουμε τις πολύτιμες παρακαταθήκες των παππούδων μας.
Να πράττουμε, δηλαδή, το καθήκον μας προς την πατρίδα και να υπερασπίζουμε καθημερινά τις ανθρώπινες αξίες, βιώνοντας ουσιαστικά τις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ομόνοιας.
Οι πατέρες μας το 40 δεν πολέμησαν απλά τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Τον κτηνώδη φασισμό, την απάνθρωπη δικτατορία και το στυγνό ολοκληρωτισμό πολέμησαν.
Το δικαίωμα της ελευθερίας υπερασπίστηκαν.
Την αξία του κάθε ανθρώπου και του κάθε λαού ανέδειξαν.
Την αλαζονεία και την έπαρση εξευτέλισαν.
Την υπερφίαλη βεβαιότητα της υπεροπλίας και των αριθμών αμφισβήτησαν.
Και όλα αυτά, τα πέτυχαν μονοιασμένοι… ενωμένοι!
Πέρα και πάνω από προσωπικά συμφέροντα, μικροπολιτικές επιδιώξεις, κομματικές επιλογές, ή και ιδεολογικές συγκρούσεις και διαφορές.
Αυτή την υπερφίαλη βεβαιότητα των αριθμών και των οικονομικών στατιστικών καλούμαστε σήμερα και να αμφισβητήσουμε και να ανατρέψουμε!
Και θα το καταφέρουμε, αν έχουμε την ομόνοια και την ομοψυχία, που έδειξε ο Λαός μας εκείνη τη φωτόλουστη μέρα του Οκτώβρη του 1940.
